STPM 2016 : Faktor penderaan kanak-kanak
Marcapada ini, sering meniti dari bibir ke bibir seantero rakyat Malaysia mengenai kes penderaan kanak-kanak yang semakin mencatatkan angka yang membimbangkan, bagai cendawan tumbuh selepas hujan. Media massa tidak terlepas daripada memaparkan isu penderaan yang sering dilakukan oleh ibu bapa kandung anak itu sendiri. Penderaan boleh mengakibatkan kecederaan, kecacatan, dan kematian. Mengapakah fenomena ini berlaku? Wajarkah kita menyalahkan anak-anak yang tidak tahu apa-apa dalam hal ini? Sebenarnya, beberapa faktor yang boleh kita kaitkan dengan kes penderaan kanak-kanak.
Kurangnya ilmu keibubapaan dalam menjaga anak-anak merupakan antara penyebab masalah penderaan kanak-kanak. Kini, semakin ramai pasangan yang berkahwin muda dan mereka belum bersedia untuk memikul tanggungjawab sebagai ibu bapa. Hal ini dikatakan demikian kerana pasangan muda menganggap bahawa hidup mereka masih remaja dan tidak berfikir secara logik atau rasional. Mereka tidak mempunyai kemahiran dan pengalaman dalam menguruskan anak-anak. Orang muda pula sering berdarah panas dari mudah naik marah dengan kesalahan-kesalahan kecil yang dilakukan oleh anak-anak seperti menangis sepanjang waktu. Kesannya, ibu bapa akan bertindak memukul dan mendera mereka kerana tidak mampu menangani keadaan tersebut. Jelaslah bahawa kekurangan ilmu keibubapaan mengundang berlakunya kes penderaan kanak-kanak.
Selain itu, sejarah silam ibu bapa yang pernah menjadi mangsa penderaan semasa kecil juga menjadi satu faktor berlakunya penderaan kanak-kanak. Kajian menunjukkan bahawa penderaan kanak-kanak sering dilakukan oleh orang yang pernah menjadi mangsa penderaan semasa mereka dalam alam kanak-kanak dahulu. Keadaan ini berlaku kerana ibu bapa beranggapan bahawa anak-anak patut mengalami kesakitan dan penderitaan seperti yang pernah dialami oleh mereka. Biasanya, keadaan ini akan berlaku kerana ibu bapa mengalami penyakit sakit mental dan mempunyai emosi yang tidak stabil. Tuntasnya, sejarah silam ibu bapa akan mengakibatkan kes penderaan kanak-kanak.
Faktor seterusnya ialah pegangan agama yang rapuh. Memang tidak dapat dinafikan bahawa kebanyakan ibu bapa ada memperoleh didikan agama. Walau bagaimanapun, tidak ramai dalam kalangan ibu bapa yang mengamalkan ajaran agama mereka. Keimanan ibu bapa pula akan menjadi tidak utuh akibat daripada penghayatan agama yang tidak kuat. Jika penghayatan tidak kuat, tidak mungkin ibu bapa akan berkelakuan bagai haruan makan anak dan sanggup mendera darah daging sendiri. Sebagai orang dewasa, ibu bapa perlulah berfikir dengan alasan dan bukti yang nyata serta haruslah mencurahkan kasih sayang dan perhatian yang sewajarnya terhadap anak-anak. Ibu bapa perlu mengetahui bahawa perbuatan melepaskan geram kepada anak-anak merupakan kaedah pengasuhan yang tidak tepat. Sesungguhnya, pegangan agama yang rapuh merupakan antara faktor berlakunya kes penderaan kanak-kanak.
Di samping itu, pihak ibu bapa mengalami tekanan dan gangguan emosi mengakibatkan kes penderaan kanak-kanak. Apabila keadaan ini berlaku, produktiviti terhadap kerja ibu bapa tentulah akan merosot. Mereka seterusnya akan diberi tekanan oleh majikan supaya meningkatkan produktiviti kerja. Kalau tidak, ibu bapa akan menghadapi risiko untuk dipecat oleh majikan. Dalam perjalanan pulang ke rumah, ibu bapa terpaksa menghadapi masalah kesesakan jalan raya yang akan menambahkan ketegangan mereka. Apabila sampai ke rumah pula, ibu bapa terpaksa menghadapi kerenah anak-anak yang selalu menginginkan perhatian dan kasih sayang terhadap ibu bapa. Semua masalah yang bertali arus ini amat menekankan perasaan dan anak-anak akan menjadi sasaran ibu bapa.
Akhir sekali, kedudukan ekonomi keluarga yang tidak kukuh turut menjadi antara faktor berlakunya penderaan kanak-kanak. Apabila ibu bapa dihimpit masalah kewangan untuk membesarkan anak-anak, mereka terpaksa berhutang untuk memastikan kelangsungan hidup keluarga. Ibu bapa akan berasa terbeban dan runsing tentang masalah kewangan yang dialami. Oleh itu, mereka akan gagal mengawal perasaan dan melepaskan tekanan dengan bertindak memukul anak-anak. Ibu bapa terlalu mengikut perasaan dan mereka tidak dapat berfikir dengan waras apabila sedang marah telah menyebabkan anak-anak menjadi mangsa yang tidak berdosa. Tegasnya, kedudukan ekonomi keluarga yang tidak kukuh turut mengakibatkan kes penderaan kanak-kanak berlaku.
Kesimpulannya, penderaan kanak-kanak merupakan suatu tindakan yang keji dan sangat ditegah oleh mana-mana agama pun. Oleh itu, semua pihak harus bekerjasama menggalas tanggungjawab demi mewujudkan masyarakat madani menjelang tahun 2050. Kanak-kanak pada masa ini harus dipelihara dan diberi sepenuh perhatian kerana mereka merupakan aset pewaris negara yang akan menerajui tampuk kepimpinan negara di hari muka. Oleh itu, hargailah anugerah Ilahi yang tidak ternilai ini.
没有评论 :
发表评论